نقش مادر در تربیت فرزند در هفت سال سوم زندگی (جوانی)

چکیده

واژه تربیت از “ربو” گرفته شده است و به معنای پرورش دادن،پروراندن،اوج گرفتن، افزودن و رشد ونمو دادن آمده است. مهم ترین عامل تشکیل جامعه، خانواده است که در آن تمام نیازهای روحی و روانی و مادی افراد برآورده می شود. یکی از کارکرد های مهم خانواده تولید مثل است، که از نعمت های خداوند بر بندگان است و زن به مقتضای طبیعت خود دارای نقش مادری است . تربیت جوانان اهمیت خاصی در نظام آموزشی و تربیتی اسلام دارد.تحقیقات نشان می دهد بسیاری از افرادی که در بزرگسالی نسبت به عبادات و معنویت گرایش کمتری دارند ،ذاتاً بی اعتقاد به دین و تکالیف دینی نیستند. بلکه عواملی چون بی توجهی و عدم تقیّد والدین نسبت به انجام به موقع تکالیف عبادی در فقدان تمایلات معنوی فرزندان نقش بسزایی دارند. تحقیق حاضروظیفه ی مادر را در ارائه ی تربیت دینی بیان می نماید. حال این سوال پیش می آید نقش مادر در تربیت فرزند در هفت سال سوم زندگی چیست؟ این موضوع در علوم متعددی از جمله روانشناسی، اخلاقی، تربیتی، اسلامی و … کاربرد دارد ؛ اما محقق سعی دارد از دیدگاه علوم اسلامی به آن بپردازد. نتیجه گرفته شده از تحقیق حاضر این است که خانواده، اولین و مهم‌ترین محیطی است که جوان در آن از کیفیت روابط انسانی آگاهی می‌یابد. نقش خانواده و به‌ویژه نقش مادر در تربیت دینی فرزندان مشخص خواهد شد. بسیاری از رفتارها و گرایش‌های افراد، از قبیل گرایش به نماز و روزه، شرکت در کارهای خیر و اهمیت دادن به وظایف و تکالیف دینی، اغلب متأثر از تجارب خوشایند تربیتی آنان در خانه و خانواده است.

کلید واژه ها : تربیت، فرزند، مادر، دین، تربیت دین

___________________

*تحقیق پایانی،خانم هاجر افتخاری،سال96